Op een vroege morgen in juli 2011 stapte ik in een Greyhound bus – de grootste busmaatschappij voor lange afstanden binnen de VS – voor een weekendje in Houston, Texas. Houston is de grootste stad van Texas en Texas is de tweede grootste staat van de Verenigde Staten. Het wordt ook wel de Lone Star State genoemd, dat onder meer verwijst naar de strijd voor onafhankelijkheid van Mexico. De ‘verlaten ster’ is te vinden op de vlag van Texas. Het enige dat ik eerder van Texas en Houston had gezien was het vliegveld, dus het werd mijn eerste bezoek aan Texas.
Nu heeft het openbaar vervoer in de Zuidelijke staten van de VS niet zo’n goede reputatie. Het Zuiden kan met recht een automaatschappij genoemd worden. Zuiderlingen gebruiken de auto voor elk wissewasje en openbaar vervoer is voor the poor. Dit komt deels door de lange afstanden, maar zelfs bij een bezoek aan the mall is het niet de bedoeling om verschillende delen die niet direct met elkaar verbonden zijn per voet te bereiken. Van de uitvinding ‘voetpaden’ maken ze dan ook maar schaars gebruik. Daarnaast is het niet zo dat er slechts ‘wat’ grote auto’s rondrijden. De meeste auto’s zijn SUV-achtige modellen. Met oversteken was doodsbenauwd dat een bestuurder van een te grote auto mij over het hoofd zou zien en dacht over een kiezelsteentje te rijden.
Aangekomen bij het busstation hield de busmaatschappij zijn slechte reputatie direct hoog. Het bleek het het niet duidelijk of ik wel mee kon met de bus, omdat hij erg vol zat. Dit ondanks dat ik van tevoren een ticket had gereserveerd (en had betaald!). Gelukkig was ik vroeg en was er nog een plaatsje vrij in de bus. De rit duurde ongeveer 4 uur en tijdens een tussenstop werd ik aangesproken door een stereotype redneck trucker.
How old are you?’ vroeg hij.
’24’, was mijn antwoord.
‘Ow gosh, I thought you were like 16 or 17!’ reageerde hij verbaasd.’Well, have a good trip, be safe!’
De meeste mensen associëren Texas met cowboyhoeden en woestijn, maar slechts tien procent van Texas bestaat uit woestijn. Het gebied waar de bus doorheen reed bestond voornamelijk uit bos, weilanden en landbouwgrond. Daarnaast was het was duidelijk te merken toen de bus Houston downtown naderde, want de skyline rees op aan de horizon! Houston is een ‘pizzastad’, en dan refereer ik niet naar de vele pizza’s die hier worden gegeten, maar naar hoe de stad is opgezet. Alles is uitgestrekt en ver van elkaar, zodat een auto een must is!
Eenmaal aangekomen besloten we downtown Houston per voet te verkennen (gekke Europeanen!). Downtown Houston is verdeeld in een aantal districten: skyline, shopping, historic, and theatre. De hoge gebouwen waren vanzelfsprekend te vinden in het skyline district: erg mooi! Het shopping district viel een beetje tegen: het was uitgestorven en veel panden stonden leeg. Ook sommige restaurants waren gesloten. Volgens een stadsbeveiliger zijn veel dingen in het weekend gesloten, omdat het gebied voor zakenmensen bedoeld is en de kantoren in het weekend natuurlijk dicht zijn.
Het historische district had een paar leuke straatjes. Er was niet echt één stijl in te ontdekken: een beetje New Orleans, met de ijzeren balkonnetjes, maar het deed me ook een beetje denken aan Nashville. In het theaterdistrict brachten we een bezoekje aan het Hard Rock Café.
Na het bezoek aan downtown besloten we naar de Galleria Mall te gaan, het grootste winkelcentrum van Texas. Toen we daar aankwamen was het duidelijk: híér zijn alle mensen! De winkels in de Verenigde Staten hebben bijna doorlopend uitverkoop, dus dat kon geen verklaring zijn. ‘s Avonds aten we bij Chili’s, een keten van Tex-Mex restaurant, om de sfeer van Texas te proeven. Aangezien Texas lang onder Spaanse en Mexicaanse invloed is geweest, is dit terug te vinden in de Tex-Mex (Texas-Mexico) keuken, de bevolking (44% van de bevolking in Houston is Latino) en de taal (Engels en Spaans, net als in Miami).
Na het eten keken we, onder het genot van een ijsje, naar de voorbijschaatsende mensen op de ijsbaan (buiten was het 35 graden, binnen hadden ze een ijsbaan). De volgende dag lunchten we bij een Mediterraans-Arabisch restaurant. Er wonen veel Arabieren in Houston, omdat de olieindustrie erg belangrijk is en Arabische expertise naar de stad is gehaald.
Mijn indruk na een weekendje in Houston, Texas? De gebouwen in Houston zijn big, Houston zelf is bigger (met grote snelwegen en grote trucks) en Texas is the biggest. Van de grens met Louisiana tot Houston was het twee uur rijden, terwijl Houston op de kaart toch écht heel dicht bij Louisiana lijkt te liggen. Als je de hele staat doorkruist ben je ruim 11 uur onderweg.
You must be logged in to post a comment. Login