In April 2015 overleed een 25-jarige Afro-Amerikaanse man in Baltimore. Hij overleed na ernstig gewond te zijn geraakt aan zijn ruggengraat tijdens zijn arrestatie. Zijn dood leidde tot hevige protesten in Baltimore en uiteindelijk tot rellen. Op de dag dat deze rellen in Baltimore uitbraken, hoorde ik dat ik toegelaten was om te spreken tijdens de Social Science and History Conference in Baltimore. Hoera.
Afgelopen november was het tijd voor dit allerlaatste conferentiebezoek van mijn promotietraject. Baltimore ligt in Maryland en zit ingeklemd tussen de veel mooiere en – voor Amerikaanse standaarden – historische steden Philadelphia en Washington D.C. aan de noord- en zuidkant en grenst aan Amish Country en de treurige staat Pennsylvania aan de westkant. Mijn onderzoek focust zich op het Zuiden van de Verenigde Staten en omdat ik nog niet eerder in dit gebied van de Verenigde Staten geweest was – afgezien van mijn 5-daagse trip naar New York in maart 2013 – besloot ik om een week voor mijn conferentiebezoek dit gebied te gaan verkennen.
Amerika’s hoofdstad Washington D.C. was onze eerste bestemming. Het was zonnig en warm; een schril contrast met de – weliswaar prachtige – herfstkleuren in de stad. Daarom besloten we lopend de stad te verkennen. Geen goed idee. De afstanden tussen de verschillende bezienswaardigheden leken op de kaart te overzien, maar waren enorm. Aan het einde van de dag hadden we dertig duizend stappen gezet, wat gelijk staat aan zo’n twintig kilometer! Maar we hadden wel alle toeristische hoogtepunten gezien. Of, toeristische hoogtepunten? Het werd al snel duidelijk dat de meeste mensen die met ons langs de verschillende herdenkingsplekken en in het U.S. Capitol liepen Amerikaans waren. De bezienswaardigheden waren niet voor toeristen, maar functioneerden samen als een soort patriottisch bedevaartsoord. Twintig Amerikaanse vlaggen bij het Washington Monument, de ophemeling van de Amerikaanse ‘vrijheids’-idealen bij het monument ter ere van de Tweede Wereldoorlog en nog meer ophemeling van de Amerikaanse samenleving tijdens de rondleiding door het U.S. Capitol.
Na Washington D.C. stonden de Niagarawatervallen op het programma. In Canada, omdat daar het uitzicht op de watervallen mooier is dan vanaf Amerikaanse kant. We huurden een auto en reden de 650 kilometer door de staat Pennsylvania in een dag. De staat deed me denken aan het spel Kolonisten van Catan. Overal waren sporen van natuurgeweld. Pennsylvania is de staat waarin voor het eerst – in 1859 – olie werd aangeboord. De staat van de ondergrondse koolmijnbrand in de inmiddels verlaten stad Centralia en van de gigantische snelwegen dwars door prachtige natuur heen. Een aantal keer hebben we in de berm een dode hert gespot en borden met de tekst ‘STOP the WAR on COAL – FIRE OBAMA’. Het troosteloze van de staat werd versterkt door de kale bomen. In tegenstelling tot in Washington D.C. waren de bladeren van de bomen al grotendeels gevallen.
De snelweg door Pennsylvania
De Canadese plaats Niagara Falls was een ervaring op zich: een reuzenrad, een spookhuis, een speelhal en vooral heel veel neonverlichting. Maar toen we door de straten liepen voelden we de spetters van de watervallen al op ons neerdalen. De watervallen waren prachtig. Vooral de boottrip, waar je de waterval invaart en compleet nat wordt, was erg indrukwekkend.
Niagara Falls
De laatste bestemming voor het vertrek naar de conferentie in Baltimore was Philadelphia. Onderweg stopten we in Lancaster, een gebied waar veel Amish wonen. Eenmaal daar voelde het een beetje als wild life spotten. Uiteindelijk aten we gegeten bij een Amish-restaurant: heerlijk vers oma-achtig eten. Suddervlees, aardappelpuree en snijbonen. Een verademing vergeleken met de kunstmatige fastfood-producten en burgers die we tot dan tijdens de reis vaak hadden gegeten.
Philadelphia is een stad met geschiedenis: de oude hoofdstad van de VS, de plek waar de onafhankelijkheidsverklaring werd getekend en waar de liberty bell hier nog altijd aan doet denken. Philly cheese steak. Mooie bakstenen huizen. Grote porties cheesecake. Al met al een prima Amerikaanse stad, maar in de verste verte niet zo gaaf als New York. Maar het was zeker een stuk mooier en veiliger dan Baltimore.
Philadelphia
We hadden onze huurauto ingeleverd, dus namen we de Greyhound-bus naar Baltimore. Baltimore is nog steeds een gevaarlijke stad en dreigt een spookstad te worden. Elke nacht zijn er meerdere moorden en ons werd aangeraden om niet lopend het luxere gedeelte van de stad – waar de conferentie plaatsvond en ons hotel stond – te verlaten. ‘Neem altijd een taxi’, werd ons meerdere keren op het hart gedrukt. We hebben weinig bezocht en geen foto’s gemaakt; zo’n trieste en beangstigende stad vonden we het. Alleen de Habour was wel oké. En de cheesecake natuurlijk.
Cheesecake bij de Cheesecake Factory
De Social Science and History-conferentie – waar het uiteindelijk natuurlijk om draaide – was erg nuttig en interessant. Presentaties worden elke conferentie spannender, omdat ze steeds meer resultaten van mijn onderzoek bevatten. Ik kreeg goede feedback op mijn gepresenteerde hoofdstuk. Daarnaast heb ik interessante presentaties bijgewoond. Zo kwam ik erachter dat Amerikaanse vrouwen tot de jaren zeventig geen credit card konden krijgen. Ook sprak een Amerikaanse onderzoekster over het Nederlandse onderwijssysteem en de vele racistische schoolboeken die nog steeds gebruikt worden in het lager onderwijs. De pogingen van het Ninsee om hier verbeteringen in aan te brengen worden steeds lastiger in verband met het stopzetten van de overheidssubsidie een aantal jaar geleden.
Concluderend was deze trip erg afwisselend, mooi en boeiend, maar lelijk en triest tegelijk.
You must be logged in to post a comment. Login